Nowy Wierch (Novy vrch, 2009 m). Niezbyt wybitny szczyt w grani Tatr Bielskich, najdalej na pn. wysunięty dwutysięcznik tatrzański. Wierzchołek wysyła ku pn. grzbiet z turniami zw. Kominy (limby). Blok szczytowy tworzą wapienie murańskie. Siedlisko pomurnika. Na zboczach połacie pralasu. Kilka jaskiń znanych ze znalezisk arktycznej fauny kopalnej — zapewne z okresu ostatniego zlodowacenia (badania […]
Kategoria: Tatry
Nosal
Nosal (1206 m). Popularny szczyt reglowy zbudowany z dolomitów środkowotriasowych, tworzących w pd.-zach. stoku urwiste turniczki (pod nimi usypiska piargowe). Jeszcze w połowie XIX w. lasy bukowe. Bogata fauna, stale ryś, sporadycznie nawet niedźwiedź; główna w Tatrach Polskich ostoja puchacza. Wierzchołek był już w 1 poi. XIX w. celem wycieczek z Kuźnic. W r. 1883 […]
Miedziane i Mięguszowiecki Szczyt
Miedziane (2233 m). Masywny wierch na zach. od Morskiego Oka. Partie skalne i upłazy. Jedna z głównych w Tatrach Polskich ostoi kozic. W w. XVIII prace górnicze. Pierwsze zanotowane wejście: F. Herbich 1832. Piękny widok ze szczytu uwieczniono w słynnej „panoramie Tatr”, namalowanej w 1. 1894-96 i wystawionej w Warszawie 1896-99 (wymiary płótna: 115xl6m). Nazwa […]
Mały Kozi Wierch i Mały Lodowy Szczyt
Mały Kozi Wierch (2226 m). Pozębiony szczyt między Zawratem a Zmarzłą Przełęczą. Spod głównego wierzchołka odbiega na pd. grań Kołowej Turni. We wsch. części wyodrębniają się 2 szerokie Zmarzłe Czuby. Wejścia na wierzchołek miały miejsce już ok. 1875; w zimie M. Zaruski z tow. 1911. W r. 1905 przeprowadzono granią Orlą Perć. Nazwa ustaliła się […]
Łysa Skałka
Łysa Skałka, Skałka (1119 m). Dolomitowa baszta górująca nad przejściem granicznym na Łysej Polanie. Ku pd. i wsch. obrywają się intensywnie kruszejące ściany do 100 m wysokości (pod nimi piargi). Szczyt i półki w ścianach porasta lasek reliktowej sosny zwyczajnej, przetrwałej tu wg przypuszczeń z okresu wczesnopolodowcowego (6-8000 lat p.n.e.), okazy 80- do 100-letnie, najstarsze […]
Łysanki
Łysanki (1447 m). Wierch reglowy 4,5 km od centrum Zakopanego, na dziale wodnym między Białym a Czarnym Dunajcem. Wysunięte ku pn. ramiona oskrzydlają Doi. za Bramką oraz mniejsze dolinki Małego i Suchego Żlebu. W pn.-wsch. grzbiecie kompleks skał dolomitowych zw. Jatkami — 80-metrowe ścianki i fantazyjne turniczki, na których ok. 1908 trenowali taternicy (m. in. […]
Łomnica i Łopata
Łomnica (Lomnicky śtit, 2632 m). Jeden z najpiękniejszych szczytów Tatr — dzięki wysokości (drugie miejsce w Tatrach) i wysunięciu w stronę Spiszą, długo uważany za najwyższy. Po pn. stronie szczątkowy lodowczyk. Już w XVIII/XIX w. w rejonie Miedzianych Ławek pracowali amatorzy-górnicy. I udokumentowane wejście: R. Townson z koziarzami, 1793. Ok. 1805 r. spędził na wierzchołku […]
Lodowy Szczyt
Lodowy Szczyt (2628 m). „Najbardziej z dala rzucający się w oczy szczyt tatrzański” (W. Żuławski) — trzeci co do wysokości w Tatrach, silnie rozczłonkowany. Króluje nad Doi. Jaworową, ku której opada grzędami rozdzielającymi wiszące dolinki: Zadnią, Suchą i Śnieżną (w tej ostatniej szczątkowy lodowczyk). W pn.-wsch. grani wyodrębnia się Śnieżny Szczyt (Snehovy śtit, 2467 m), […]
Kołowa Turnia i Lodowa Przełęcz
Kołowa Turnia (2105 m). Skalista czuba rozdzielająca dolinki Pustą i Pod Kołem. Wg przypuszczeń geografów (S. Lencewicz 1936), przed epoką lodową szedł przez nią grzbiet główny Tatr. W czasie ostatniego zlodowacenia była nunatakiem. Nazwa pasterska, od upłazów okalających Zadni Staw. Lodowa Przełęcz (Sedielko, 2372 m). Ruchliwa turystycznie przełęcz w grzbiecie głównym Tatr Wysokich między Małym […]
Kieżmarski Szczyt i Kobyli Wierch
Kieżmarski Szczyt (Keżmarsky śtit, 2558 m). Potężny i słynny masyw w grupie Łomnicy, łączący się z nią poprzez Grań Wideł, Kieżmarską Przełęczą Wyżnią (2463 m) rozdzielony na szczyty Kieżmarski i Mały Kieżmarski (Mały Keżmarsky śtit, 2513 m). Granity, bogata fauna alpejska. W w. XVIII (a może już wcześniej) w pn. stokach poszukiwania i prace górnicze. […]