Nowy Wierch (Novy vrch, 2009 m). Niezbyt wybitny szczyt w grani Tatr Bielskich, najdalej na pn. wysunięty dwutysięcznik tatrzański. Wierzchołek wysyła ku pn. grzbiet z turniami zw. Kominy (limby). Blok szczytowy tworzą wapienie murańskie. Siedlisko pomurnika. Na zboczach połacie pralasu. Kilka jaskiń znanych ze znalezisk arktycznej fauny kopalnej — zapewne z okresu ostatniego zlodowacenia (badania S. Rotha 1880). W górnej znaki poszukiwaczy skarbów. I wejście zimowe dopiero w r. 1937 (Zofia i T. Bernadzikiewiczowie oraz A. Karpiński). Nazwa od pastwisk Nowe, notowana w XVIII w. Opalony Wierch (2124 m). Dwuwierzchołkowy szczyt w grani Miedzianego. Z pn. wierzchołka rozchodzą się ramiona obejmujące doi. Świstówkę. Lewe kończy się czubą Świstówki (1763 m), prawe tworzy 3-kilometrowy grzbiet zw. Opalone. Całość jest rezerwatem ścisłym (kozice, w rejonie Opalonego niedźwiedzie). Nazwa od Opalonego, notowanego w w. XVIII. Nazwa odnosiła się kiedyś do większego odcinka grani, za którym leżała Polska (1719 „Grod“, 1772 „der polnische Grot”).