Łomnica (Lomnicky śtit, 2632 m). Jeden z najpiękniejszych szczytów Tatr — dzięki wysokości (drugie miejsce w Tatrach) i wysunięciu w stronę Spiszą, długo uważany za najwyższy. Po pn. stronie szczątkowy lodowczyk. Już w XVIII/XIX w. w rejonie Miedzianych Ławek pracowali amatorzy-górnicy. I udokumentowane wejście: R. Townson z koziarzami, 1793. Ok. 1805 r. spędził na wierzchołku noc S. Staszic. Do ok. 1870 była Łomnica najczęściej odwiedzanym szczytem Tatr Wysokich. I wejście zimowe: T. Wundt i J. Horvay 1891. Wspaniałą zach. ścianą 700 m szerokości i 250-400 m wysokości pierwsze drogi poprowadzili W. Stanisławski (1929) i W. Birkenmajer (1930), słynna „Hokejka” pochodzi z r. 1950 (F. Plśek i V. Zachoval). Zimowych przejść tych dróg dokonali wspinacze słowaccy w 1. 1951 i 1952 (m. in. A. Puśkaś). W 1. 1936-40 zbudowano w 2 odcinkach kolejkę linową na szczyt. Masyw Łomnicy jest miejscem najczęstszych w Tatrach Słowackich wypadków turystycznych i taternickich. Łopata (1957 m). Niewysoki szczyt w grzbiecie głównym Tatr Zachodnich. Granity, silnie zmienione przez ruchy alpejskie. Pn.-zach. ściana skalista, na pn. opada 1,5-kilometrowy grzbiet zw. Czerwonym Wierchem (na jego pn. stoku pierwobór górnoreglowy Hotarz). Nazwa raczej nie używana przez górali, dawniej Upłaz Jarząbczy lub Średni Upłaz. Czerwony Wierch wziął nazwę od rudawych latem łanów situ skuciny.