Baraniec Wielki, Baraniec, Wielki Wierch (Baranec, Velky vrch, 2184 m). Potężny masyw w kształcie rozrogu, trzeci co do wysokości w Tatrach Zachodnich. Przestronne żleby słyną z ogromnych lawin. W pd.-wsch. grani Mały Baraniec, zw. też Hrubym (1949 m). Stoki osiągają wysokość 1000 m i były intensywnie wypasane. „Łupki krystaliczne w masie prawie jednolitej” (S. Kreutz, 1930). Ku Doi. Jamnickiej opadają ładne dwuschodowe cyrki. Od strony Doi. Żarskiej masyw zwał się Wielkim Wierchem. Jego bez wątpienia dotyczy notatka M. Bela (1736) o „Trnoweczu Welikym”. Baranie Rogi (Baranie rohy, 2526 m). Niezbyt efektowny lecz ważny topograficznie szczyt przyrośnięty do grzbietu głównego Tatr Wysokich, zwornik dla bocznej grani Łomnicy. Ściany 150-250 m wysokości. Wierzchołek ścina charakterystyczny taras. I znane wejście ks. J. Stolarczyk z ks. Ambrożym i 4 zakopiańskimi góralami, 1867. I wejście zimowe 1911 (taternicy węgierscy). Nazwa ludowa — w polskich drukach od ok. 1870.