Baszty i Batyżowiecki Szczyt

Baszty, Grań Baszt (Baśty). Poszarpany skalny grzbiet przeszło 4 km długości, oddzielający Doi. Mięguszowiecką od Doi. Młynicy, z dawna uznany za granicę między Spiszem a Liptowem. Wśród 7 dość samodzielnych szczytów najwyższy jest Szatan (2416 m). Najwcześniej zwiedzano Skrajną Basztę (Patrię, 2203 m), w której zboczach przed r. 1530 wydobywano miedź. Jej stoki mają duże walory narciarskie — w projekcie wyciąg. Z granią wiążą się legendy, skupia się tu największy zbiór demonicznych nazw, przeważnie na¬danych przez taterników. Nazwę „Baśta Szczerbska” notuje S. Staszic w r. 1805. Batyżowiecki Szczyt (Batizovsky śtit, 2448 m). Piękny „płytami opancerzony” szczyt w grani głównej Tatr Wysokich na osi Doi. Batyżowieckiej, ku pd. i pn. opadający 150- do 290-metrowymi ścianami (drogi wspinaczkowe). Zdobyty w r. 1900 przez K. Jurzycę z przew. — jako ostatni z ważniejszych szczytów tatrzańskich. I wejście zimowe Z. Klemensiewicz i J. Maślanka 1909 — wg oceny J. A. Szczepańskiego, najwybitniejsze polskie osiągnięcie zimowe w Tatrach do lat międzywojennych. Nazwa poprzez wieś Batyżowce od komesa Botyza (w. XIII) — w literaturze długo nieustabilizowana, szczytowi 2448 m „przydzielona” w r. 1878. Nazwę „Batyżowiecka Przełęcz” wprowadził J. Chmielowski 1903.