Interesujący szlak na jeden z najciekawszych widokowo wierzchołków Tatr Zachodnich. Wiosną i w początku lata bujna roślinność, typowa dla podłoża bogatego w węglan wapnia (rezerwat ścisły). Od Orawie 7 km i 885 m różnicy poziomów — 3.30 godz. Zn. niebieskie, następnie żółte. Od schroniska w Orawicach (chata v Oraviciach, 802 m— 219a d. 201c) drogą 220 do wylotu Doi. Bobrowieckiej — 3 km, 45 min. W pobliżu źródła Kisła Woda końcowy przystanek dla niektórych kursów autobusów ĆSAD. W kierunku pd.-zach. odgałęzia się tu Doi. Sucha (Suchd dolina), od pn. obramiona reglem zw. Jaszczurzy ca i wbrew nazwie nie pozbawiona naziemnego odpływu. Pełna zakamarków Doi. Sucha cieszyła się kiedyś sławą gniazda zbójników, którzy do jej jaskiń znosili lupy i tu wiosną łączyli się w drużyny. „Piersy przychodził hamaś — opowiadali starzy — i kład ogień w Osobityj, dym seł w górę i to był znak, coby sie towarzysio zbiegali”. W jednym ze schowków ukryty był kociołek „towarzyskik piniędzy” — coś w rodzaju zbójnickiej kasy zapomogowej. W w. XIX Doi. Sucha stanowiła główny w Tatrach Zachodnich rejon poszukiwań ukrytych skarbów, w czym przodowali Podhalanie. Od wysokości 1460 m drzewostan rozpada się na grupy, a jeszcze wyżej — na pojedyncze 3-metrowe karły. Wyszedłszy ponad las wznosimy się 15 min. wśród kosodrzewin na skalisty czubik zw. Czołem (ok. 1515 m). Połączywszy się z d. 32a szlak wspina się tzw. Suchym Upłazem (30 min.) pomiędzy oba wierzchołki Grzesia, a następnie na graniczny wierzchołek główny.