Dolina Juraniowa

3,5 km lesisty wylot Doi. Juraniowej (Juranova dolina). Od zach. dochodzi żółto znakowany szlak łącznikowy od wylotu Dol. Bobrowieckiej —1,5 km, 20 min. Doi. Juraniowa, w górnej części przestronna, w dolnej przerzyna strefę dolomitów należących do płaszczowiny choczańskiej, tworząc piękny wąwóz skalny bez mała 1 km długości, zw. Cieśniawą (Tiesńavy). Jest to jeden z najcelniejszych w Tatrach przykładów krajobrazu dolomitowego (jasne dolomity choczańskie, znane nam m. in. z Siwiańskich Turni). W głębokiej ciasnej gardzieli brak miejsca dla drogi. Aby ułatwić wywóz drewna z doliny w 1.1885-86 zbudowano ponad całym potokiem pomost z okrąglaków 903 m długości (!). Ciągle uszkadzany przez przybory wiosenne, służył on do I wojny światowej, a do powodzi w r. 1934 umożliwiał przejście piesze. Resztki konstrukcji są widoczne jeszcze dzisiaj. W r. 1935 twardoszyński oddział KĆST zbudował dla turystów używaną obecnie skalną perć. Na krawędziach parowu ocalały partie pralasu, widoczne szczególnie na skraju Jeżowego Wierchu. Potok płynie długim ciągiem kaskad (stąd jego nazwa), pod progami widać wyerodowane przez wirowy ruch kamieni kotły skalne (marmity). Wąwóz wraz z otoczeniem stanowi rezerwat ścisły. U wejścia w Cieśniawę szlak przekracza Biały Potok, po 100 m wraca jednak na brzeg zach., wzdłuż którego wiodą — miejscami wyciosane w skale — ubezpieczone galeryjki. Wsch. obramienie tworzy Wierch Czaplówka, zach. — Jeżowy Wierch (1083 m). 400 m od wylotu wąwóz zwęża się silnie, a skalna perć wiedzie 10 m powyżej jego dna, którym rwie Biały Potok. Urwiste tumie i żebra porasta interesująca flora wapieniolubna (m. in. szarotki), szereg gatunków górskich schodzi tu w piętro regla dolnego. Przejście wąwozu zajmuje 25-30 min. Skalne ściany rozstępują się wreszcie i przechodzą w leśne ubocze. Ścieżka prowadzi 300 m dnem doliny, a następnie prawą stroną podmokłej polanki Sywame (900 m).