Szpiglasowa Przełęcz (2114 m). Uwarunkowane tektonicznie siodło oddzielające grań Miedzianego, powstałe na przecinającej grań długiej strefie uskokowej. Przejścia turystyczne już ok. 1830. Szlak zbudowało TT 1896, wyznakowało 1902, w r. 1937 zastąpiono go tzw. ceprostradą. Nazwa od Szpiglasowych Perci wiodących do kopalni Szpiglas (niemieckie „Spiessglanz“ — antymon), założonej zapewne w w. XVIII. Obecną formę spopularyzował przewodnik J. Chmielowskiego (1908), przedtem „Miedziana Przełęcz” lub „Przełęcz w Miedzianem”. Szpiglasowy Wierch (2172 m). Najwyższy szczyt w długiej grani Liptowskich Murów. Punkt węzłowy dla grzbietu Miedzianego. Ku Dol. za Mnichem opada ścianą pd.-wsch. (drogi wspinaczkowe). W r. 1937 na wierzchołku zakończono tzw. ceprostradę, która miała wieść granią ku Kasprowemu. Szczyt zrazu obejmowała nazwa „Miedziane”, później zwany był on Hrubym Wierchem, Grubym, Hrubym Miedzianym itp. Nazwę „Szpiglas” podała M. Steczkowska (1858), jednak bez bliższej lokalizacji.