Gronik i Grześ

Gronik (Grunik, 1576 m). Lesista czuba w pd.-zach. grani Krywania. W Doi. Koprową wysuwa skalną ambonkę porośniętą pierwotnym lasem urwiskowym. Z wysokości ok. 1500 m obrywy skal. Zimą 1944-45 punkt oporu partyzantów słowackich, którzy tu mieli bunkry. Grześ (1653 m). Dwuwierzchołkowy szczyt w granicznym grzbiecie na zach. od Polany Chochołowskiej, wypiętrzony w twardych piaskowcach kwarcytowych. Wsch. czuba ma ok. 1630 m wysokości. Zwornik dla 4,5-kilometrowej grani Osobitej. Popularne zjazdy narciarskie (nartostrada). Nazwa niejasna. Słowacy mówią Lućna, Konćista, polscy górale — Kończyste. Nazwisko „Gress” notowane jest w XVII w. w osiedlu Bystra (dzisiejsze Orawice).