Gęsia Szyja (1490 m). Lesisty szczyt reglowy. Część wierzchołkową tworzą dolomity triasowe, obrywające się 15-metrowymi skał¬kami. Na stokach ostoje i tokowiska głuszców. Szczyt słynie jako punkt widokowy („sto szczytów i przełęczy”), rozsławiany od 1878 przez T. Chałubińskiego. Nazwa ludowa ogranicza się do długiej trawiastej „szyi”, jaką Rusinowa Polana wsuwa na wsch. grzbiet masywu. Gierlach (Gerlach, […]

Furkot (Furkotsky śtit, 2405 m). Symetryczny piramidalny szczyt na osi Doi. Furkotnej. Główny węzeł orograficzny odnogi krywańskiej, zrośnięty z bliskim Hrubym. Zwornik dla grani Soliska. Pierwsze znane wejścia: B. Kotula przed r. 1886, w 1. 1889-93 K. Tetmajer z przewodnikami. Później bywali tu m. in. J. Kasprowicz, M. Karłowicz. I wejście zimowe 1906. Nazwa dawna […]

Dumy Szczyt (2623 m). Piękny szczyt w grani Łomnicy, czwarty pod względem wysokości w Tatrach. Wierzchołek porasta interesująca roślinność (20 gatunków). I wejście: 0. Tery z M. Spitzkopfem 1877, I wejście od pn. a zarazem I polskie — J. G. Pawlikowski z przew. 1881, w zimie — w bardzo ciężkich warunkach — turyści węgierscy 1910. […]

Czarna Ławka (1968 m). Łagodna przełęcz w grani Liptowskich Murów, najniższe przejście w całym głównym grzbiecie Tatr Wysokich. Nazwy ludowe „Nad Czarnym Stawem” i „Ławki” notowane w r. 1881, obecną formę wprowadził J- Chmielowski (1908). Bogata roślinność, kompleksowo zbadana 1923-24. Uromaicona fauna — kozice, świstaki, licznie sokolik pustułka. Wysokość szczytów zmierzy! 1838 L. Zejszner. Wejścia […]

Ciemniak (2096 m). Zach. wierzchołek Czerwonych Wierchów, wysokością równy Małołączniakowi. Grzbiet główny Tatr załamuje się w nim pod kątem 90°. Kopuła szczytowa zbudowana jest z wapieni i dolomitów triasowych, od pn. wsch. podcina ją kocioł Doi. Mułowej. Na grzbiecie Twardego Upłazu „czapka tektoniczna” białych granitów powierzchni 0,2 km2. Na pn. i zach. zboczach ostoje kozic. […]

Bystra (Bystra, 2248 m). Najwyższy szczyt Tatr Zachodnich, 0,6 km na pd. od grzbietu głównego, z którym łączy ją graniczny Błyszcz (2158 m). Łupki krystaliczne przewarstwione białym granitem. Zbocza osiągają wysokość 600 m i są wypasane po sam wierzchołek. Wejścia dawne (G. Wahlenberg 1813 ?), w 2 poł. XIX w częste (wyłącznie ze strony polskiej). […]

Buczynowe Tumie — Wielka (2182 m) i Mała (2171 m). Granitowe szczyty zamykające od pd. Pańszczycę, ku której opadają ścianami 120-300 m wysokości. Mimo ruchu turystycznego, utrzymują się tu kozice. Pierwszych wejść dokonał 1900 i 1902 W. Gadowski, który latem 1903 przeprowadził przez oba szczyty „Orlą Perć“. W zimie zdobyli je taternicy zakopiańscy 1910 i […]

Bobrowiecka Przełęcz (1356 m). Wybitna przełęcz powstała w strefie miękkich łupków triasu, ongi ulubione przejście kłusowników z Podhala w Tatry Orawskie. Drożyna górnicza z Polany Chochołowskiej zbudowana ok. 1808, z Doi. Bobrowieckiej — ok. 1820. W w. XIX ładowano tu rudę żelaza. Brestowa (Brestova, 1934 m, 1902 m). Granitowo-gnejsowy przysadzisty wierch w zakolu głównego grzbietu […]

Błyszcz (2158 m). Słabo wyodrębniony pn. wierzchołek masywu Bystrej, wiążący ją z grzbietem głównym. Skaliste pn. zbocze ma 400 m wysokości. Zwiedzany od dawna, w w. XIX wraz z Bystrą zw. był „Pyszną”. Właściwą nazwę upowszechnił przewodnik W. Eljasza (od 1870). D. 180, 182, 185. Bobrowiec (1663 m, wg nowych map 1665 m). Wyniosły masyw […]