Czarna Ławka (1968 m). Łagodna przełęcz w grani Liptowskich Murów, najniższe przejście w całym głównym grzbiecie Tatr Wysokich. Nazwy ludowe „Nad Czarnym Stawem” i „Ławki” notowane w r. 1881, obecną formę wprowadził J- Chmielowski (1908). Bogata roślinność, kompleksowo zbadana 1923-24. Uromaicona fauna — kozice, świstaki, licznie sokolik pustułka. Wysokość szczytów zmierzy! 1838 L. Zejszner. Wejścia turystyczne może już 1793 (R. Townson, B. Hacquet), w w. XIX żywy ruch wycieczkowy. Świetne lecz słabo wykorzystywane tereny narciarskie. Częste wypadki wskutek poblądzeń. Nazwa na mapie B. Hacąueta 1796 (Mons Czerweny Wirch), pochodząca od zespołu murawowego situ skuciny, rosnącego na skałach krystalicznych i rudziejącego już w lecie. Czuba (1428 m). Niepokaźny wierszek nad Starą Roztoką i Wodogrzmotami Mickiewicza. Dziki gąszcz leśny. Na pn.-zach. stoku reliktowy drzewostan limbowo-świerkowy z modrzewiem (3 ha, modrzewie w wieku 190-350 lat, najwyższe w Polsce limby). Główny we wsch. części Tatr Polskich węzeł szlaków zwierzęcych. Gawry niedźwiedzi, ostoje dużych ptaków leśnych, wsch. zboczami prze¬prowadzono 1901 szosę do Morskiego Oka.