Furkot i Ganek

Furkot (Furkotsky śtit, 2405 m). Symetryczny piramidalny szczyt na osi Doi. Furkotnej. Główny węzeł orograficzny odnogi krywańskiej, zrośnięty z bliskim Hrubym. Zwornik dla grani Soliska. Pierwsze znane wejścia: B. Kotula przed r. 1886, w 1. 1889-93 K. Tetmajer z przewodnikami. Później bywali tu m. in. J. Kasprowicz, M. Karłowicz. I wejście zimowe 1906. Nazwa dawna — od doliny i potoku (slow. frkat’ — tryskać, pryskać). Ganek (Ganek, 2459 m). Trójwierzchołkowy szczyt, jeden z najsłynniejszych w Tatrach, do końca XIX w. uważany za niedostępny. Zdobyty został 1895 (W. Kleczyński, K. Bachleda i J. Gąsienica), w zimie weszli na niego 1910 M. Lerski i J. Maślanka. Ku Doi. Kaczej opada 700-metrowa ściana pn.-wsch. Najniższy z 3 wierzchołków (Mały Ganek) ku pn. zach. obrywa się imponującą 300-metrową ścianą Galerii Gankowej, która odegrała dużą rolę w historii taternictwa i jest jedną z paru najtrudniejszych w Tatrach (słynne drogi T. Orłowskiego, Cz. Łapińskiego). Nazwa Ganku (od piarżystego tarasu Galerii) do publikacji drukowanych weszła ok. 1860 r.