Wołowiec i Wołowy Grzbiet

Wołowiec (2063 m). Narożny szczyt polskich Tatr Zachodnich, zwornik dla grzbietu Bobrowca. Masyw tworzą białe granity, przeważnie silnie zdeformowane przez ruchy alpejskie. Obszar stałego bytowania kozic, w kotłach świstaki. Węzeł hydrograficzny o europejskim znaczeniu. Turyści bywali tu od dawna. I wejście zimowe: 1906. M. Bel (1736) i późniejsi autorzy zaliczali Wołowiec do Rohaczy. Obecną nazwę wprowadzili podobno przewodnicy zakopiańscy. Juhasi z Doi. Chochołowskiej używali wyłącznie nazwy Hruby Wierch, taką też podają starsze źródła. Wołowy Grzbiet. Granitowy mur 0,7 km długości, od Hińczowej Turni (2372 m) po Żabią Turnię Mięguszowiecką (2335 m), zamykający od pd. kotlinę Czarnego Stawu. Niewybitną kulminację tworzy Wolowa Turnia (2373 m). Grań zdobi koronka zębów i przelączek, a w 600-metrowe ściany wrzynają się ponure żleby. Liczne drogi wspinaczkowe. W Doi. Mięguszowiecką trudne zjazdy narciarskie. Nazwa (w druku 1912) jest spolszczeniem niemieckiego „Ochsenriicken” (w druku 1879).