Rohatka i Rosocha

Rohatka (Prielom, 2288 m). Skalna szczerba w grzbiecie głównym Tatr Wysokich między Małą Wysoką a Dziką Turnią, powstała w wąskiej strefie mylonitów. Przejście turystyczne, mniej jednak popularne od pobliskiego Polskiego Grzebienia. Pierwszym znanym turystą był K. Kalchbrenner z tow. 1864. I wejście zimowe 1911 (przejście 1913). Szlak przeprowadziło 1912 MTE. Nazwa wywodzona jest od węgierskiego „Rovatka“ — karb, wrąb, raczej jednak wiąże się ze sterczącym w siodle rogiem skalnym („roh”). Dawniej też „Zawracik”. Rosocha (Raztoka, 1953 m). Rozczłonkowany masyw w pd.-zach. odnodze Banówki (Tatry Zachodnie). Szczyt trawiasty z licznymi od¬słonięciami skalnymi. Niżej piękne łany kosodrzewiny, wreszcie obfitujące w modrzew lasy — na pd. wybiegach po części z naturalną górną granicą. Wierzchołek bardzo rzadko odwiedzany.