Żabi Szczyt Niżni (2098 m). Wraz z Żabią Czubą (2080 m) tworzy ostatnie wypiętrzenie Żabiej Grani. W stronę Morskiego Oka opadają skalne ściany oraz tzw. Grań Apostołów. Żabim Żlebem schodzą wielkie lawiny. Mimo dużego ruchu wspinaczkowego, ostoja kozic i świstaków. Nazwę stworzyli taternicy ok. 1905, „Żabią Czubę” wprowadzono w r. 1935. Żabi Szczyt Wyżni (2259 m). Najdalej na wsch. wysunięty szczyt Tatr Polskich, z 3 stron podcięty kotłami polodowcowymi. Wznosi się w załomie grani i znad Morskiego Oka wydaje się niepokaźny, bardzo efektownie wygląda natomiast znad Żabich Stawów Białczańskich, ku którym opada 500-metrową ścianą (wspinaczki o walorach zimowych). Wejścia przed końcem XIX w., I wejście zimowe do- dopiero w r. 1930 z udziałem W. Stanisławskiego i A. Kenara. Nazwa w druku od ok. 1880.