Kozia Przełęcz (2137 m). Ostry wrąb między Zamarłą Turnią a masywem Koziego Wierchu, powstały w przecinającej grzbiet strefie mylonitów. Ok. 1860 przechodził przez przełęcz Sz. Tatar st., który ok. 1875 przeprowadził tędy T. Chałubińskiego z synem i przyszłym zięciem. Orlą Perć zbudował tu 1904-05 W. Gadowski, on też zrealizował 1911 szlak z Doi. Pustej. W pn.-wsch. żlebie niebezpieczne wypadki obsunięć po śniegu. Kozi Wierch (2291 m). Najwyższy ze szczytów w całości polskich, kulminacja grzbietu Orlej Grani. Pd. zbocze trawiaste, od zach. i pn. ściany 200 m wys. Grań jest oryginalna w rysunku. W jej zach. części, oddzielonej Kozią Przełęczą Wyżnią, wyodrębniają się 3 Kozie Czuby (2266 m), obrywające się ścianami. Przez szczyt przechodzi Orla Perć, zbudowana 1904, wykończona 1905. I znane wejście (i pomiar wysokości): E. Janota z M. Sieczką 1867; w zimie J. Bortowski i M. Zaruski 1907 (jeden z wyczynów narciarskich w tym czasie). Nazwa była słabo ugruntowana, w druku pojawia się w r. 1851. Nazwę Kozie Czuby wprowadził 1905 W. Gadowski.