Przełęcz pod Kopą (Kopskć sedlo, 1749 m). Szerokie trawiaste siodło oddzielające Tatry Wysokie (Jagnięcy Szczyt) od Tatr Bielskich (Szalony Wierch). Od pd. wsch. Wyżnia Przełęcz pod Kopą (1780 m), oddzielająca wal Kopy Bielskiej. Oba obniżenia powstały w miękkich utworach dolnotriasowych. Białe granity. W zimie zwiedzany od 1906. Atrakcyjne tereny narciarskie — projekt wyciągu. Rakuska Czuba (Vel’ka Sviśt’ovka, 2037 m). Słabo wyodrębniony trawiasto-piarżysty wierch w grani odchodzącej na pn. wsch. od Kieżmarskiego Szczytu, dla ładnego widoku licznie odwiedzany z „Magistrali”. W żlebie opadającym ku pn. sztolnia z w. XVIII. W grzbiecie obniżającym się ku pd. wsch. Rakuska Czubka (Mała Sviśt’ovka, 1560 m). Na stokach masywu naturalna górna granica lasu. Nazwę urobiono zapewne z określenia użytego przez J. G. Pawlikowskiego (1878) „czuba grani Rakuskiej”. Dziwi jej się Z. Holub-Pacewiczowa: obszar pasterski Rakuz nigdy nie obejmował tych terenów.