Widły i Wielka Kopa Koprowa

Widły (Vidly, 2522 m). Dziko poszarpany mur skalny wiążący Łomnicę z Kieżmarskim, rozcięty głęboką Przełęczą w Widłach (Vidlove sedlo, ok. 2420 m) — najpiękniejsza z wszystkich tatrzańskich grani. Popod pn. ścianami 2 równoległe zachody powstałe na smugach mylonitów, zw. Miedzianymi Ławkami (u J. Buchholtza 1783 „Kupferbank”) — w ich rejonie do początku XIX w. prace górnicze Fabrych z Kieżmarku; 1805 badania geologiczne S. Staszica. Poszczególne tumie Wideł zdobyto 1903 i 1906, I przejścia całości grani dokonali A. Znamięcki i J. Marusarz st. 1906. Nazwa — dość częsta w Tatrach — pochodzi od widlastego układu 3 turnic. Wielka Kopa Koprowa (Vel’ka kopa, 2052 m). Najwyższy szczyt potężnego gniazda Kop Liptowskich. Rejon bardzo ciekawy geologicznie: przejście granitów w skały metamorficzne; bogactwo form polodowcowych, rowy tektoniczne itp. (badania M. Klimaszewskiego, J. Młodziejowskiego 1930-34). Ze zboczy szczytu w zimie schodzą ogromne lawiny. Szczyt był rzadko odwiedzany, obecnie ścisły rezerwat. I wejście zimowe: narciarze z krakowskiej SN AZS 1912. Nazwę „Velka Koprova“ podaje dokument z 1670 r.