Sucha Hora — Orawice

Szlak wytrasowano w r. 1958 dla polskich turystów jako piesze dojście z punktu granicznego w Tatry Orawskie. Ładny widokowo, lecz bardzo mylny. Praktyczny jedynie z użyciem wariantu 202b. 13 km, 300 m podejścia, 4 godz. Zn. żółte. Z Zakopanego d. 2 do Chochołowa (19 km) i do urzędu celnego na granicy (1 km). Po formalnościach, pieszo 12 min. przez wieś Sucha Hora (Suchd Hora). W jej zach. końcu odchodzi od szosy w lewo błotnista droga, obniżająca się przez pole Skąpie w szeroką dolinę potoku Jeleśnej (15 min.). Idziemy teraz 30 min. jej wsch. stroną przez Łaz i Wodówki, ciągle wzdłuż wody, do miejsca, gdzie się dolina rozgałęzia (kilka szop na siano). Stąd głównym ciągiem 8 min., a po przejściu na drugi brzeg potoku — dalszych 5 min. łagodnie w górę. Nie dochodząc do grupy szop (uwaga) w lewo w las i leśnymi perciami stromiej już w górę, miejscami szukając na drzewach znaków. 5,5 km skrzyżowanie z gospodarczą drogą bitą. Kto chce uniknąć błądzenia, niech tu opuści znaki i idzie w prawo ową drogą bitą, która najpierw się nieco obniża, potem na odcinku 1,5 km wiedzie łagodnie ku górze (widoki), wreszcie zbiega w dół, by ukosem połączyć się z d. 201a ok. 300 m poniżej leśniczówki Czarny Potok. Szosą 201b dalej do Orawie — łącznie 3 godz. Zn. żółte przecinają w lesie drogę bitą i wspinają się dalej w górę. Następuje najbardziej mylny odcinek całej trasy, która wiedzie miejscami na przełaj przez lasy i podmokłe łączki. Ogólnym kierunkiem jest południowy. W 1.30 godz. od skrzyżowania osiągamy polanę grzbietową Wyżnie Działy, którą obchodzimy prawym skrajem. Odsłaniają się piękne widoki, m. in. na polskie Tatry Zachodnie, oryginalnie stąd ugrupowane. W zach. końcu polany (1091 m) drogowskaz: na Magurę Witowską zn. niebieskie 30 min. (1233m—panorama). Zn. żółte wiodą teraz w dół razem z niebieskimi — lasem a potem przez bujne murawy (wspaniałe widoki) na dno uroczej Kotliny Orawickiej i razem z d. 222a ku niedalekiemu schronisku.