Salatyński Wierch, Salatyn (Salatin, Salatinsky vrch, 2050 m). Najpotężniejszy masą szczyt Tatr Orawskich, ostatni od zach. dwu¬tysięcznik tatrzański. Od pd. wsch. oddzielony płytką przełęczą.Wspinaczkowo interesująca jest głównie w zimie. I wejście na szczyt: K. Tetmajer i T. Żeleński-Boy z tow. i przew. (m. in. K. Bachledą) 1892. I wejście zimowe: E. Dubke i A. Martin z przew. 1909. Obecna forma nazwy w polskich drukach przed 1878 — w różnych odmianach (m. in. Staroleśny Szczyt, Staroleśniański Szczyt, Staroleśnicka Turnia itp.). Nazwa słowacka oznacza „brodawkę** i jest zapożyczeniem od Węgrów i Niemców. Starofobociański Szczyt (2176 m). Śmiała w kształtach piramida skalna na osi Doi. Starej Roboty, najwyższy wierzchołek polskich Tatr Zachodnich. Od pn. skaliste urwiska 500 m wysokości — tylna ściana typowego kotła polodowcowego. Białe granity i łupki krystaliczne. W zach. stoku rów zboczowy 65 m długości. Kozice. W r. 1766 w pn. partiach poszukiwania kruszców czy nawet próby ich wydobywania. I wejście zimowe: narciarze ZON 1910. Dawna nazwa — „Szczyt”. Podają ją akta górnicze z r. 1766 i druki z XVIII w., taką notuje L. Zejszner (1849). Uzupełnienie „Starorobociański” dodał E. Janota (1860). Obecnie polscy pasterze mówią „Łopata”, liptowscy — „Wysokie” lub „Wysoki Wierch”.
