Na Wysoką

Wspinaczka na najpiękniejszy szczyt Tatr, a zarazem jeden z najtrudniej dostępnych. Wycieczka dla osób o aspiracjach taternickich — urozmaicona i efektowna. 1,5 km, 310 m różnicy wzniesień — 1.45 godz. Miejscami ekspozycja. Trudności znaczne — techniczne i orientacyjne, wymagane obycie z przepaścistymi śniegami. Pożądany czekan. Od Wagi bez znaków lecz z ubezpieczeniami (które w 1.1887 1905 zakładało Polskie Tow. Tatrzańskie). Od Schroniska pod Wagą (chata pod Rysami, 2250 m) d. 158d 162a za zn. czerwonymi niespełna 20 min. (4l5 min.) na przełęcz Wagę (Vdha, 2337 m). Szlak na Rysy skręca tu w lewo. Z siodła przełęczy zwracamy się ku pd., najpierw idąc kilka minut samą granią, a gdy staje się ona trudniejsza — na prawo od niej, ponad Kotlinką pod Wagą (w dole schronisko). Zbocze przecinają 2 wyraźne zachody. Czas jakiś górnym z nich, potem skośnie w prawo w górę po płytach pod stromy i kruchy kominek (rodzaj rynny), którego sforsowanie ułatwiają łańcuchy. Wyprowadza on w rejon Przełączki pod Kogutkiem (Strbina pod Kohutikom, ok. 2400 m), na którą wydostajemy się po piarżystych stopniach — 1 godz. (450 min.). Z przełączki ok. 25 m w dół usypistym żlebkiem, po czym ku pd. wsch. wznosząc się nieznacznie skalisto-piarżystymi pd. zboczami Czeskiego Szczytu (Ćesky śtit, 2520 m). Perć przekracza żleb oddzielający jego masyw od trzonu Wysokiej, po czym wznosi się ku górze, by przejść drugi żleb i osiągnąć tzw. Ławicę (Lavica) — kamienisty taras obok wybitnego żlebu spadającego z przełączki (2538 m) między wierzchołkami Wysokiej. W żlebie tym zwykle leży śnieg, wskazana jest więc wzmożona ostrożność. Przeszedłszy na drugą stronę żlebu, wspinamy się bądź dnem przez jego progi (gdy nie ma śniegu), bądź też między śniegiem a skałami, a potem — wyrąbując stopnie — po śniegu. Ok. 30 m poniżej przełączki żleb się rozszerza. Należy tu przejść na jego lewą stronę i wspinać się 10 m (klamry) po skałach, następnie zaś przetrawersować w lewo po stromej płycie (długa klamra). Skośna półka wyprowadza teraz na skalne żebro, a ono na pn.-zach. (główny) wierzchołek. M. Świerz (1912) poleca wariant dla osób wystrzegających się stromych śniegów. Opisaną wyżej drogą dochodzimy do Ławicy, a po przekroczeniu żlebu — ok. 20 m ku górze. Narzucającym się poziomym zachodem trawers w prawo do pd. grani Wysokiej i nią na pd.-wsch. wierzchołek, niższy od głównego zaledwie o 0,5 m i nie mniej interesujący widokowo.