Miedziane i Mięguszowiecki Szczyt

Miedziane (2233 m). Masywny wierch na zach. od Morskiego Oka. Partie skalne i upłazy. Jedna z głównych w Tatrach Polskich ostoi kozic. W w. XVIII prace górnicze. Pierwsze zanotowane wejście: F. Herbich 1832. Piękny widok ze szczytu uwieczniono w słynnej „panoramie Tatr”, namalowanej w 1. 1894-96 i wystawionej w Warszawie 1896-99 (wymiary płótna: 115xl6m). Nazwa być może górnicza. Rezerwat ścisły. Mięguszowiecki Szczyt (2438 m). „Najwspanialszy szczyt polskich Tatr” (J. A. Szczepański 1933). Drugi co do wysokości w Polsce, choć dopiero dwudziesty na ogólnotatrzańskiej liście. Kulminacja Mięguszowieckiej Grani. Wierzchołek wystrzela 1045 m ponad Niżnie Rysy (2430 m). Zjeżony 4 turniami samodzielny szczyt 0,5 km na pn. od Rysów, trzeci co do wysokości w Tatrach Polskich. Do kotła Czarnego Stawu opada ścianą 650 m wysokości, ograniczoną grzędą Tomkowych Igieł. I zanotowane wejście na szczyt 1905, w zimie — 1914. Nazwa wprowadzona przez taterników, w druku od 1900.