Kopieńce i Kopki

Kopieńce — Wielki (1328 m) i Mały (1171 m). Dwa wierchy reglowe w otoczeniu Doi. Olczyska, rozdzielone przełęczą ok. 1110 m o należące do tzw. dygitacji Krokwi. Szczyt Wielkiego Kopieńca wieńczą dolomity i wapienie triasu. Pokrywają go skąpe murawy, a od pd. i wsch. smutne piarżyska dolomitowe z florą wyniszczoną przez nadmierne wypasy. Od wsch. leży polana Kopieniec (Polana Skupniowa) — nartostradę przez nią zbudowano 1937. Nazwę „Mały Kopieniec“ przenieśli turyści. Górale zwą go Małym Reglem, tak też notują dawne zapisy. Nazwa Kopieńca b. stara. Kopki. Lesiste gniazdo reglowe między dolnymi odcinkami dolin Lejowej i Kościeliskiej: Przednia Kopka 1107 m, Pośrednia 1305 m (na jej pn. stoku polana Kopka), Zadnia 1333 m, od zach. podcięta skalami Świńskiej Turni. W wapieniach numulitowych duże zasoby wód krasowych. I wejście nie ustalone — może F. Ber- dau 1854 albo W. Grzegorzek przed 1868, w zimie — M. Karłowicz i R. Kordys 1908. Rekordem narciarskim było wejście M. Zaruskiego i tow. 1911 na nartach. Obecnie ok. 20 dróg wspinaczkowych. Dość liczne wypadki: pod Małym Kościelcem zginął M. Karłowicz (1909), na zach. ścianie — M. Świerz (1929), na Zadnim Kościelcu — J. Długosz (1962). W 1. 1904-10 starano się o umieszczenie w Kościelcu sarkofagu z trumną J. Słowackiego — rzecznikami tego pomysłu byli m. in. Sienkiewicz i Żeromski. Nazwa zapewne od podobieństwa do dachu kościoła — w druku m. in. na mapie Hacąueta (1796). Nazwę „Zadni Kościelec” wprowadził „Taternik” 1930.