Hlińska Turnia i Jagnięcy Szczyt

Hlińska Turnia (Hlinskś veźa, 2330 m). Najniższy ze szczytów w grzbiecie odnogi krywańskiej, piękny jednak w liniach i ważny topograficznie, jako węzeł dla Grani Baszt. Interesujące widoki. I wejście 1907—H. Rumpelt i G. O. Dyhrenfurth — słynny dziś znawca Himalajów i autor książek o nich. I wejście zimowe 1913. Holica (Holica, 1630 m). Lesisty wierch we wsch. obramieniu Doi. Białki. Skały jurajskie. Wierzchołek wskutek zjawisk klimatycznych wolny od kosówki (stąd nazwa), choć w zasadzie powinna go ona porastać. Od pn. siodło 1317 m z polaną Stary Szałas, gdzie 1898 Ch. Hohenlohe wystawił domek myśliwski. Holicę wymienia dawno znane górnikom (kopalnie w Ornaku) i pasterzom, a od 1 poi. XIX w. również turystom. Szlak wyznakowało TT w 1904, na zimę 1911/12 SN TT przygotowała tędy trasę narciarską. Nazwa od przyległej hali Iwanówki. Jagnięcy Szczyt (Jahńaci śtit, 2229 m). Kształtna, granitowa piramida na pn.-wsch. skraju Tatr Wysokich. Wysyła na boki 2 krótkie granie — w pd.-wsch. wznosi się Kozia Turnia (2107 m). W grani opadającej ku Przełęczy pod Kopą (1749 m) znajduje się odkrywka najstarszych skał osadowych Tatr (opisywany przez E. Passendorfera „zlepieniec koperszadzki” wieku permskiego). I znane wejście: R. Townson z przewodnikiem 1793, zimą — 1911. Szlak zbudowało MTE 1911-12. Obecna nazwa ustalona od ok. 1880 r., choć górale wiązali ją bodaj z innym szczytem.