Doliną Koprową na Koprową Przełęcz

Trasa okrąża od zach. i pn. zach. grupę Krywania, wiodąc Doi. Koprową i główną z jej bocznych odnóg — Doi. Hlińską. Cieniste lasy, piękny dziki potok, olśniewające widoki. 14 km, 1050 m wzniesienia — 5.45 godz. Zn. niebieskie. Punkt wyjścia stanowi dawniejsze Schronisko Ważeckie (chata Ola kpt. Raśu, 1180 m). — 0,6 km Trzy Studniczki (10 min., 4-15 min.). Od drogowskazu nad gajówką 60 m w górę razem z d. 169, po czym w lewo i skrajem lasu 200 m do dróżki wznoszącej się ku górze. W 30 min. (425 min.) od Trzech Studniczek osiągamy łagodny fliszowy grzbiet łączący Gronik (1576 m) z Wielką Palenicą (1150 m), przez który przepływały na pd. lodowce. Z łączek w lesie widoki na Krywań (2494 m), Gronik (1576 m) i Kopę (1767 m). Z grzbietu zbiega w dół chodnik poprowadzony w przesadnie długie serpentyny, sięgające aż pod skalną „kazalniczkę” Gronika. 3,5 km Doi. Koprowa (1082 m). Od Schroniska Ważeckiego 1,05 godz. Od lewej dochodzi d. 173a — z Podbańskiej 1.15 godz. (41 godz.). Szeroka droga bita przewija się przez Koprową Wodę (lub jej suche łożysko) i wiedzie podnóżami pd. grzbietu Krzyżnego Liptowskiego (2038 m), na którego stokach rozciągają się dotąd dobrze widoczne spaleniska z r. 1943. Po prawej wznosi się poryty żlebami masyw Krywania, wystrzelający 1400 m nad dno doliny. Wzdłuż drogi leży wał moreny bocznej 10-15 m wysokości. 5,5 km most na pd.-wsch. brzeg Koprowej Wody. Dalej z prawej płaska polanka, na której stało schronisko, oddane turystom w r. 1912 jako — jak podaje „Taternik” — „nowa leśniczówka”, od r. 1924 w miesiącach letnich zagospodarowane przez KĆST, w czasie ostatniej wojny zrujnowane, a po odbudowie służące już tylko robotnikom leśnym, w r. 1969 rozebrane.